Verdeling en/of-rekening en samenlevingscontract

[Carol68]

De verdeling van een en/of-rekening is hier al vaker voorbij gekomen maar ik kom her en der verschillende geluiden tegen.
Situatie: al 16 jaar en/of-rekening samen met mijn ex-partner. In ons samenlevingscontract is geregeld dat we naar verhouding van ons inkomen bijdragen aan de huishouding. Omdat ex het 20-voudige verdient van mij, stortte hij dus het meest op deze en/of-rekening. Omdat het geld niet elke maand opging en we een buffer belangrijk vonden stond er een flink bedrag op de en/of spaarrekening.

Ex stelt nu dat gespaarde bedrag hem volledig toekomt omdat hij het gestort heeft. Ik dacht dat het voor de helft van mij was omdat het voor ons beider onderhoud gestort is.
Hoge Raad heeft bepaald dat tenaamstelling van de rekening niets zegt over eigendom, maar dat moet worden gekeken naar wat de bedoeling van beide eigenaren was.

[bona fides]

[Carol68]

Bedankt voor het meedenken, maar zit toch nog wel wat meer aan vast heb ik inmiddels ontdekt. Een deel van het geld is door mijn ex gestort als buffer voor krappe tijden. Dit wilde ik eerst naar verhouding storten maar dat vond hij niet nodig en hij heeft daarom zelf vrijwillig een forse storting gedaan. (Wat hem fiscaal natuurlijk ook voordeel opleverde want de belasting ging wel 50/50).
Doordat hij die storting vrijwillig en onverplicht heeft gedaan en als een soort noodoptie, kun je het ook aanmerken als een natuurlijke verplichting en kan hij dit bedrag niet terugvorderen.
Bovendien stond er extra op de rekening omdat ik voorheen veel meer stortte en we toen een spaarpot hebben opgebouwd (meer 40-60 verhouding). Het is dus heel lastig aan te wijzen wat nu precies van wie was. In zo'n geval oordelen rechters ook nog wel eens dat het 50/50 gaat.
Verder houd de huishouding natuurlijk niet ineens op te bestaan op het moment dat ex ergens anders gaat wonen. Alle contracten op 2 namen en rekeningen en kosten voor kat en huis lopen gewoon door, zonder dat ik een inkomen had. Om dan een keiharde grens te trekken dat de huishouding ophoud bij vertrek van ex lijkt me de redelijkheid en billijkheid wat te boven gaan.
Ik zoek nog even verder, geloof dat ik het meer in de aard van de verbintenis moet zoeken dan ik in de cijfers, dus of er een natuurlijke verbintenis was of een ander soort overeenkomst. Pfffff

[bona fides]

[hilde12]

[Carol68]

Ik vind dit nogal zwart-wit reacties eerlijk gezegd, beetje kort door de bocht.
Ten eerste fiscaal: het geld dat op de en/of rekening stond werd voor de helft aan mij toegerekend, dus daar heb ik altijd belasting over betaald, hij niet. Dus hij heeft er wel degelijk voordeel bij.
Ten tweede lijkt het me nogal onredelijk om iemand een noodpotje ter beschikiing te stellen en als de nood dan daadwerkelijk aanbreekt het weer terug te eisen.
Verder staat er in ons samenlevingscontract dat de regeling voortkomt uit een dwingende plicht van moraal en fatsoen (had ik er niet bijgezet), daarmee komt de natuurlijke verplichting volgens mij in het spel.
Jurisprudentie laat zien dat bij niet duidelijke bedragen (wie wat heeft gestort) er wel degelijk door de helft wordt gedeeld. Maar ik heb de afschriften gelukkig ook nog, dus kan gewoon bewijzen dat ik in het verleden veel meer heb gestort.
De stelling dat je terugkrijgt wat je hebt gestort heb ik in jurisprudentie niet teruggevonden voor samenwoonsituaties, weet iemand wat de bron daarvan is?

Dat hij de extra storting op zijn eigen rekening had kunnen laten staan is precies een punt. Dat heeft hij dus bewust niet gedaan, daaruit spreekt een andere bedoeling dat het geld voor zichzelf houden.
Het punt van vemogensverschuiving is precies waar ik ook tegenaan loop. Toen ik nog een vaste baan had stortten we ongeveer 50/50 en was het dus ook mijn geld. Toen ben ik mijn baan kwijtgeraakt en stortte hij daarom volgens afspraak meer en is het saldo opeens van hem geworden? Daar heeft nl ook geen levering of schenking of wat dan ook plaatsgevonden.
Ik denk daarom dat de Hoge Raad daarom ook spreekt van bedoeling van rekeninghouders en juist niet het 'gestort is gestort'-argument.

Het is nogal vaag hoe je dan bedoeling moet aantonen. Iemand ideeën?

[A.Verkerk]

Oh je wilt graag een bepaald antwoord horen.
Bij deze; jij hebt gelijk. Bona en Hilde weten duidelijk niet waar ze het over hebben.
Succes!

[Carol68]

Nou ik wil graag een gefundeerd antwoord. De redenering 'gestort is gestort' heb ik alleen terug kunnen vinden in een uitspraak over een erfenis van een oud dametje die haar bankrekening tot en/of-rekening heeft gemaakt om zo haar verzorgers voor haar te laten betalen.
Daarbij keek de rechtbank naar wie gestort heeft en voor wie de rekening gebruikt werd. En dat mede rekeninghouder dus geen eigenaar was van het saldo.
Dus als iemand met een wat genuanceerdere onderbouwing kan komen, dan zou ik dat fijn vinden. Dacht dat het forum daarvoor bedoeld was....

[hilde12]

Fiscaal: jullie waren fiscale partners, dat wil zeggen dat het box 3 vermogen samengevoegd wordt. Maakt dus niet uit op welke rekening het staat.




U wilt horen dat het geld u toekomt, maar dat krijgt u van mij niet te horen.

[bona fides]

[Carol68]

Ik heb zelf nog onderzoek gedaan. De redenring gestort is gestort is nergens terug te vinden. Dit lijkt een verbastering te zijn van een uitspraak waarin is gesteld dat louter het storten op een en/of-rekening niet maakt dat geld van eigenaar wisselt. Dat is logisch, hoewel zowel Belastingdienst als Sociale dienst ervan uitgaan dat saldo op een en/of-rekening in principe 50-50 eigendom is, tenzij je het tegendeel kunt bewijzen. Net zoals in situaties waarbij er sprake is van huwellijkse voorwaarden bv.
Maar er staat nog meer in die uitspraak, vergelijkbaar met de mening van de Hoge Raad in het citaat in mijn eerste post.
Een storting op een en/of-rekening kan wel degelijk betekenen dat geld van eigenaar wisselt, afhankelijk van de bedoeling van de storter. Het kan een vereffening van een schuld aan de gezamenlijke boedel zijn, een schenking, een quasi-legaat of bv een voldoening aan plicht die voortkomt uit een natuurlijke verbintenis.

[hilde12]

Precies: afhankelijk van de bedoeling van de storter. Zijn bedoeling was: betalen voor huishoudelijke kosten en een buffer.
Huishoudelijke kosten zijn betaald, buffer is niet nodig geweest.
Zijn bedoeling zal niet geweest zijn dat het overige verdeeld zou worden, dus wat over is zal hem toekomen.

Fiscaal was het gezamenlijk eigendom, jullie waren namelijk fiscale partners (geen keuze bij samenwonen met contract).

Ben toch echt benieuwd naar het feit waarop je baseert dat de helft van jou zou toekomen.
De redenen die hierboven genoemd worden geven dat namelijk niet aan.
Die geven aan dat het tijdens het samenleven voor gezamenlijk gebruik was, niet voor de periode daarna.

[bona fides]

[hilde12]

[DENNIS79]