Content Syndication
|
|
|
|
|
|
  |
Pagina 1 van 1 |
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
Jimmy
Leeftijd: 41
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UL
Berichten: 44
|
 Geplaatst: wo 26 jan 2005 0:52 Onderwerp: Casus schadevergoeding: smartegeld of niet? |
   |
|
| Quote: | In de lift van Hotel de l'Europe staan een Fransman, een Engelsman en een Duitser. Samen wegen zij 210 kg. Op iedere etage staat naast de lift duidelijk leesbaar: 300 KG, MAX. 3 PERS. Ondanks tegenwerpingen van de reeds aanwezigen, stappen op de derde etage tegelijkertijd een Belg (80 kg.) en een veertienjarig Nederlands kamermeisje (40 kg.), dat als vakantiewerkster rechtsgeldig in dienst is van het hotel, in de lift. De liftcabine vervolgt piepend nog een paar meter haar weg naar boven, maar zet dan plosteling in een vrije val de daling in en komt met een grote klap op de bodem van de liftschacht tot stilstand. Drie uur later worden de vijf uit de liftcabine bevrijd.
De Duitser eist schadevergoeding (50.000 euro) wegens een na het ongeval ingetreden langdurige arbeidsongeschiktheid als gevolg van een neurotische behoefte aan schadevergoeding die door de psychiater wordt toegeschreven aan het ongeval met de lift. |
Stel: in ieder geval is de belg aansprakelijk en tegen aansprakelijkheid verzekert.
Heeft de Duitser naar Nederlands recht aanspraak op vergoeding van zijn schade?
Bovenstaande is een stuk uit een casus van het tentamen verbintenissenrecht die ik in december heb gemaakt. Het antwoord op deze vraag luidt dat de Duitser inderdaad recht heeft op schadevergoeding, omdat men de schade van het slachtoffer ruim moet toerekenen aan de dader. Ook al zijn de gevolgen ernstiger als gevolg van een persoonlijke predispositie (betekent aanleg) van het slachtoffer (i.c. de neurotische behoefte). Men moet de benadeelde nemen zoals hij is. Dit naar analogie van het Renteneurose-arrest.
Dit is het officiele antwoord (als ik het goed begrepen heb  )
Ik dacht er anders over. Het volgende is zoals ik het zag:
De Duitser heeft inderdaad recht op schadevergoeding op grond van art.6:106 lid 1 sub b.
| Quote: | Art. 106 Boek 6 Burgerlijk Wetboek (BW)
1. Voor nadeel dat niet in vermogensschade bestaat, heeft de benadeelde recht op een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding:
a. indien de aansprakelijke persoon het oogmerk had zodanig nadeel toe te brengen;
b. indien de benadeelde lichamelijk letsel heeft opgelopen, in zijn eer of goede naam is geschaad of op andere wijze in zijn persoon is aangetast;
c. indien het nadeel gelegen is in aantasting van de nagedachtenis van een overledene en toegebracht is aan de niet van tafel en bed gescheiden echtgenoot, de geregistreerde partner of een bloedverwant tot in de tweede graad van de overledene, mits de aantasting plaatsvond op een wijze die de overledene, ware hij nog in leven geweest, recht zou hebben gegeven op schadevergoeding wegens het schaden van zijn eer of goede naam.
2. Het recht op een vergoeding, als in het vorige lid bedoeld, is niet vatbaar voor overgang en beslag, tenzij het bij overeenkomst is vastgelegd of ter zake een vordering in rechte is ingesteld. Voor overgang onder algemene titel is voldoende dat de gerechtigde aan de wederpartij heeft medegedeeld op de vergoeding aanspraak te maken. |
De Duitser heeft geestelijk letsel opgelopen in de zin van dit artikel. Op andere wijze duidt namelijk op geestelijk letsel, indien er sprake is van een erkend psychiatrisch ziektebeeld. In het arrest Taxibus is dat bepaald: het moet gaan om geestelijk letsel dat men oploopt door (a) een schokkende gebeurtenis (i.c. neerstorten lift), waarbij (b) de schok dermate ernstig is dat deze leidt tot een aantasting van de gezondheid in de vorm van een psychatrisch erkend ziektebeeld (i.c. de neurotische behoefte).
Mijn antwoord is fout, maar ik snap nog steeds niet helemaal waarom. Bij de nabespreking vertelde de docent dat het ging om materiele schade en dat daarom mijn antwoord verkeerd was.
Maar het gaat hier toch om immateriele schade? Geestelijk letsel als direct gevolg van het ongeval.
Waar zit mijn denkfout?
Sorry voor het lange verhaal, maar ik hoop dat jullie eruit kunnen komen. Alvast bedankt. |
|
|
|
|
 |
Sovereign
Leeftijd: 49
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UvT
Studieomgeving (MA): UvT
Berichten: 667
|
| Geplaatst: wo 26 jan 2005 1:18 Onderwerp: Re: Casus schadevergoeding: smartegeld of niet? |
|
|
| Jimmy schreef: | | Quote: | In de lift van Hotel de l'Europe staan een Fransman, een Engelsman en een Duitser. Samen wegen zij 210 kg. Op iedere etage staat naast de lift duidelijk leesbaar: 300 KG, MAX. 3 PERS. Ondanks tegenwerpingen van de reeds aanwezigen, stappen op de derde etage tegelijkertijd een Belg (80 kg.) en een veertienjarig Nederlands kamermeisje (40 kg.), dat als vakantiewerkster rechtsgeldig in dienst is van het hotel, in de lift. De liftcabine vervolgt piepend nog een paar meter haar weg naar boven, maar zet dan plosteling in een vrije val de daling in en komt met een grote klap op de bodem van de liftschacht tot stilstand. Drie uur later worden de vijf uit de liftcabine bevrijd.
De Duitser eist schadevergoeding (50.000 euro) wegens een na het ongeval ingetreden langdurige arbeidsongeschiktheid als gevolg van een neurotische behoefte aan schadevergoeding die door de psychiater wordt toegeschreven aan het ongeval met de lift. |
|
Nu ben ik al een tijdje uit de stof voor wat betreft aansprakelijkheidsrecht, maar ik heb even vlug het Renteneurose-arrest doorgenomen en het komt mij op het eerste oog voor dat er toch wel wat verschillen zijn aan te duiden.
In het Renteneurose-arrest was namelijk duidelijk sprake van fysiek en geestelijk letsel - met als bijgevolg geheugenverlies, hoofdpijn e.d. - waarbij de predispositie van het slachtoffer als reactie op dat letsel herstel verhinderde en dus kon worden toegerekend. Ik zie daar in de bovenstaande casus niet veel van terug, daar is kennelijk de arbeidsongeschiktheid het gevolg van de predispositie (het willen krijgen van schadevergoeding) en niet de oorzaak.
Daarmee onderscheidt de casus zich toch wel van de uitleg die de HR in het arrest meegeeft dunkt me. Of er sprake is van enig fysiek letsel ten gevolge van het ongeval - mijns inziens noodzakelijk voor toerekening - wordt niets gesteld in je voorbeeld. Een slechte casusomschrijving dus, je moet er maar zien in te lezen dat er ook daadwerkelijk letsel is opgetreden waar de neurose een reactie op is.
Al moet ik het met de docent eens zijn dat het arrest gewoon van toepassing is, als er sprake is van geestelijk letsel en de psychiater dit bevestigt. Het gaat immers om de vraag of uitzonderlijke gevolgen (zijn dwangneurose en de daaruit voortvloeiende gevolgen) kunnen worden toegerekend, en daar gaat dit arrest nu over; niet schokschade. Daarin ligt je denkfout. |
|
|
|
|
|
Jimmy
Leeftijd: 41
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UL
Berichten: 44
|
| Geplaatst: wo 26 jan 2005 14:20 Onderwerp: |
|
|
| Maar mag je de psychische gevolgen (i.c. neurose) niet kwalificeren als verlies van levensvreugde o.i.d? Een vorm van immateriele schade? |
|
|
|
|
|
Sovereign
Leeftijd: 49
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvT
Studieomgeving (MA): UvT
Berichten: 667
|
| Geplaatst: wo 26 jan 2005 15:36 Onderwerp: |
|
|
| Jimmy schreef: | | Maar mag je de psychische gevolgen (i.c. neurose) niet kwalificeren als verlies van levensvreugde o.i.d? Een vorm van immateriele schade? |
De predispositie is geen letsel, maar een psychologische reactie als reactie op enig letsel; en wel een heel onverwacht en uitzonderlijk gevolg. Het neurose arrest geeft nu juist een antwoord op de vraag of en wanneer deze onverwachte schade - als gevolg van een predispositie als reactie op een ord - toerekenbaar is.
De HR zegt dan ook:
"Bij een onrechtmatige daad die bestaat in het toebrengen van letsel zullen de gevolgen van een door de persoonlijke predispositie van het slachtoffer bepaalde reactie op die daad in het algemeen als een gevolg van de onrechtmatige daad aan de dader moeten worden toegerekend, ook al houdt die reactie mede verband met de neurotische behoefte van het slachtoffer een vergoeding te verkrijgen en ook al zijn die gevolgen daardoor ernstiger en langer van duur dan in de normale lijn der verwachtingen ligt."
Je beroepen op HR taxibus en shockschade treft geen doel omdat het daar simpelweg niet over predispositie en onverwachte schade gaat. Waar jij eigenlijk antwoord op hebt (proberen te) gegeven heb ik in het citaat hierboven bold gemaakt, en dat is niet op de vraag of de schade ontstaan door de predispositie kan worden toegerekend. |
|
|
|
|
|
|
|
| |
Pagina 1 van 1 |
|
|
U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
U mag geen reacties plaatsen
U mag uw berichten niet bewerken
U mag uw berichten niet verwijderen
U mag niet stemmen in polls
|
|
|
|
