Content Syndication
|
|
|
|
|
Pagina 1 van 1 |
|
|
Auteur |
Bericht |
Rienzilla
Leeftijd: 43 Geslacht: Sterrenbeeld: Studieomgeving (BA): OU Studieomgeving (MA): UvA Berichten: 87
|
Geplaatst: do 11 jun 2015 11:28 Onderwerp: Indringendheid toetsing internationale bevoegdheid |
|
|
Hallo allemaal,
Een vraag op het gebied van internationale rechtsmacht van de Nederlandse rechter op grond van de EEX-Vo (1215/2012).
Uit de rechtspraak van het HvJEU blijkt dat het voor een gedaagde best lastig is om bevoegdheid op grond van een van de speciale bevoegdheidsregels (uit bijv. 7(1), 7(2) of 8(1) EEX-Vo) te betwisten, aangezien de rechter niet het (volledige) verweer van de gedaagde hoeft mee te nemen. Bij bevoegdheid op grond van onrechtmatige daad mag de rechter afgaan op de stellingen van de eiser (vgl. HvJEU Hi Hotel/Spoering); in het algemeen mag de rechter het verweer van de gedaagde wel meenemen, maar hij is daartoe mogelijk niet verplicht, en het is bovendien niet de bedoeling dat er een uitgebreide bewijsprocedure wordt gevoerd bij de bepaling van de bevoegdheid. (vgl. het recente HvJEU Kolassa).
Stel een Nederlandse eiser daagt een Franse gedaagde voor de Nederlandse rechter op grond van een beweerdelijk gepleegde onrechtmatige daad in Nederland. De gedaagde werpt een bevoegdheidsincident op waarin hij de bevoegdheid van de Nederlandse rechter betwist met de stelling dat hij geen onrechtmatige daad heeft gepleegd (en er dus geen schadebrengend feit in NL is). De rechter acht zich in dat incident op grond van de stellingen van de eiser (en eventueel een summiere beoordeling van de betwisting van de gedaagde) bevoegd en gaat de hoofdzaak behandelen.
In de hoofdzaak blijkt de gedaagde in staat te bewijzen dat er inderdaad geen onrechtmatige daad is gepleegd. Hiermee ontvalt dus de grondslag waarop de Nederlandse rechter zich bevoegd had geacht. Wat moet de Nederlandse rechter (desgevorderd) doen? Zich alsnog onbevoegd verklaren? Of zich op onjuist gebleken gronden toch bevoegd achten en de vordering afwijzen?
Rien |
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL Studieomgeving (MA): UL Berichten: 22893
|
Geplaatst: do 11 jun 2015 21:31 Onderwerp: |
|
|
Dat de gedaagde de beweerde onrechtmatige daad helemaal niet heeft begaan is een inhoudelijk verweer dat m.i. pas aan bod komt als de bevoegdheid van de rechter al vaststaat. Ik zie geen enkele reden om niet uit te gaan van de stellingen van de eiser. De rechter heeft zich op juiste gronden bevoegd verklaard: hij is het die moet oordelen over een onrechtmatige daad op Nederlands grondgebied. Hij moet de vordering afwijzen omdat de onrechtmatige daad niet kan worden bewezen. _________________ Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
Rienzilla
Leeftijd: 43 Geslacht: Sterrenbeeld: Studieomgeving (BA): OU Studieomgeving (MA): UvA Berichten: 87
|
Geplaatst: vr 12 jun 2015 9:33 Onderwerp: |
|
|
bona fides schreef: | Dat de gedaagde de beweerde onrechtmatige daad helemaal niet heeft begaan is een inhoudelijk verweer dat m.i. pas aan bod komt als de bevoegdheid van de rechter al vaststaat. Ik zie geen enkele reden om niet uit te gaan van de stellingen van de eiser. De rechter heeft zich op juiste gronden bevoegd verklaard: hij is het die moet oordelen over een onrechtmatige daad op Nederlands grondgebied. Hij moet de vordering afwijzen omdat de onrechtmatige daad niet kan worden bewezen. |
Ik ben met je eens dat de rechter zich initieel op juiste gronden bevoegd heeft verklaard. Ik vind het echter vreemd, dat als vast komt te staan dat de feiten op grond waarvan de rechter zich initieel bevoegdheid heeft verklaard niet kloppen, hij toch een oordeel ten gronde velt ten opzichte van een gedaagde ten opzichte waarvan hij zich met de kennis van nu onbevoegd zou verklaren; (immers zal het het Hof als deze feiten in beroep vast blijven staan ook zelfstandig tot onbevoegdheid concluderen).
Er is bovendien wel degelijk een goede reden om bij de toepassing van een bijzondere bevoegdheidsregel (idzv. een andere dan woonplaats eiser) niet louter op de stellingen van de eiser af te gaan. Hoofdregel is immers dat iemand in zijn woonplaats gedaagd moet worden; de bijzondere bevoegdheidsregels moeten daarom restrictief worden uitgelegd. Als een eiser een gedaagde enkel door (onjuiste) stellingen in te nemen van de rechter van zijn woonplaats af kan halen, doet dat geen recht aan die hoofdregel.
Bij een onrechtmatige daad maakt dit materieel wellicht niet zoveel uit, want als blijkt dat er geen onrechtmatige daad was, wordt de vordering gewoon afgewezen; in beide gevallen blijft een veroordeling van de gedaagde uit. Maar voor andere bevoegdheidsgronden kan dit anders liggen. Neem bijv. de bevoegdheidsgrondslag in art. 8(1) EEX-Vo (meerdere verweerders). Als de rechter enkel uitgaat van de stellingen van de eiser omtrent de samenhangendheid van vorderingen, kan een eiser altijd een buitenlandse gedaagde in Nederland dagen, simpelweg door een Nederlander mee te dagen en te beweren dat die in hetzelfde schuitje zit als de buitenlander. Als vervolgens blijkt dat die bewering niet klopt wijst de rechter de vordering tegen de Nederlander af, maar in jouw redenering kan hij de vordering tegen enkel de buitenlander wel toewijzen, omdat hij zich initieel op goede gronden bevoegd heeft verklaard. Dit lijkt me geen juiste uitkomst. |
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL Studieomgeving (MA): UL Berichten: 22893
|
Geplaatst: za 20 jun 2015 16:51 Onderwerp: |
|
|
Rienzilla schreef: | Ik ben met je eens dat de rechter zich initieel op juiste gronden bevoegd heeft verklaard. Ik vind het echter vreemd, dat als vast komt te staan dat de feiten op grond waarvan de rechter zich initieel bevoegdheid heeft verklaard niet kloppen, hij toch een oordeel ten gronde velt ten opzichte van een gedaagde ten opzichte waarvan hij zich met de kennis van nu onbevoegd zou verklaren; (immers zal het het Hof als deze feiten in beroep vast blijven staan ook zelfstandig tot onbevoegdheid concluderen). |
Als bevoegdheid moet worden gebaseerd op de gestelde feiten, dan is de bevoegde rechter niet minder bevoegd als die feiten later niet blijken te kloppen. Als de vordering is gebaseerd op bepaalde feiten, en de bevoegdheid vloeit voort uit (een deel van) die feiten, dan is de rechter nu eenmaal bevoegd om over die vordering te beslissen.
Je "Het Hof zal immers" volg ik niet. In hoger beroep zal het niet anders werken.
Quote: | Bij een onrechtmatige daad maakt dit materieel wellicht niet zoveel uit, want als blijkt dat er geen onrechtmatige daad was, wordt de vordering gewoon afgewezen; in beide gevallen blijft een veroordeling van de gedaagde uit. Maar voor andere bevoegdheidsgronden kan dit anders liggen. Neem bijv. de bevoegdheidsgrondslag in art. 8(1) EEX-Vo (meerdere verweerders). Als de rechter enkel uitgaat van de stellingen van de eiser omtrent de samenhangendheid van vorderingen, kan een eiser altijd een buitenlandse gedaagde in Nederland dagen, simpelweg door een Nederlander mee te dagen en te beweren dat die in hetzelfde schuitje zit als de buitenlander. Als vervolgens blijkt dat die bewering niet klopt wijst de rechter de vordering tegen de Nederlander af, maar in jouw redenering kan hij de vordering tegen enkel de buitenlander wel toewijzen, omdat hij zich initieel op goede gronden bevoegd heeft verklaard. Dit lijkt me geen juiste uitkomst. |
Ja, in zo'n geval zou je de bevoegdheidsregels te eenvoudig kunnen omzeilen.
Het lijkt erop dat het HvJ EU daar rekening mee heeft gehouden in Kolassa:
Hof schreef: | In het kader van de toetsing van de bevoegdheid overeenkomstig verordening nr. 44/2001, hoeft geen uitgebreide bewijsprocedure te worden gevoerd met betrekking tot betwiste feiten die zowel voor de bevoegdheidsvraag als voor het bestaan van het ingeroepen vorderingsrecht relevant zijn. Het aangezochte gerecht kan zijn internationale bevoegdheid echter toetsen aan alle te zijner beschikking staande gegevens, daaronder begrepen, in voorkomend geval, de betwistingen van de verweerder. |
De rechter zal bij het vaststellen van zijn bevoegdheid waarschijnlijk dus wel kritisch mogen/moeten kijken naar feiten die slechts voor de bevoegdheidsvraag relevant zijn.
Vermoedelijk zal één en ander afhangen van de nationale praktijk. Stel bijv. dat er een strenge grondslagleer geldt als in ons strafrecht:
- dat X te Amsterdam, althans in Nederland, althans ergens binnen de EU, aan Y schade heeft toegebracht door ...
Als de rechter alleen bevoegd is wanneer de schade in Nederland is toegebracht, lijkt hij me onbevoegd voor zover de vordering gebaseerd is op "ergens binnen de EU". Dat deel moet dus worden doorgestreept bij het vaststellen van de bevoegdheid. Voor het overige is hij zonder meer bevoegd, maar moet dus wel kunnen worden bewezen dat aan "te Amsterdam, althans in Nederland" is voldaan. Lukt dat niet, dan is de vordering ongegrond, maar is de rechter nog steeds bevoegd om die ongegrondheid uit te spreken.
Dus ik denk dat als het even kan (binnen de nationale regels), de rechter moet oordelen dat op basis van de gestelde feiten hij wel bevoegd is, maar de vordering niet gegrond, in plaats van te oordelen dat de gestelde feiten niet kloppen en hij dus niet bevoegd is. Maar als dat niet mogelijk is, en dat lijkt in het geval van art. 8(1) EEX-Vo. al snel het geval te zijn, dan zal hij, in ieder geval als het gaat om een poging tot misbruik van de bevoegdheidsregel, zich toch onbevoegd moeten verklaren. _________________ Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
|
Pagina 1 van 1 |
|
|
U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen U mag geen reacties plaatsen U mag uw berichten niet bewerken U mag uw berichten niet verwijderen U mag niet stemmen in polls
|
|
|
|